Zo uniek als ieder paard is, zo verschillend zijn ook de wensen van klanten en stalhouders.
Deze week stond ik glimlachend bij het weiland. De opbouw van onze weidegang verloopt in kleine, beheerste stappen. Dat was even wennen voor de klant die er nu staat – op haar vorige stal was de overgang van hooi naar land in 1 keer. Die glimlach ontstond deels uit herkenning: jaren geleden werd mijn aanpak door iemand juist als veel te snel ervaren.
En dat zegt alles. Niet over goed of fout, maar over hoe divers behoeften en zichtlijnen zijn.
Zelf kiezen wij voor elke dag een blokje langer op het land, mede door een deel van onze doelgroep in plaats van alle paarden in één keer op het gras te zetten zonder opbouw. Maar ik heb inmiddels ook geleerd, door vele gesprekken met collega’s en eigen onderzoek, dat stalhouders vaak handelen vanuit noodzaak of ervaring. Niet omdat ze ‘maar wat doen’.
Tijd is een bepalende factor. Rustige opbouw vraagt nu eenmaal tijd, structuur én mensen. Dat zijn luxevoorwaarden in een sector waar de marges klein zijn.
Daarom stellen wij de vraag bewust: kunnen klanten meehelpen bij de opbouw van de weidegang? Soms ontstaat er dan iets moois. Samen weiden opbouwen werkt niet alleen praktisch, het vergroot ook wederzijds begrip en het is nog gezellig ook.
Een paar jaar geleden sprak ik een pensionklant van een een andere stal. Ze begreep niet waarom sommige stallen pas zo laat in het jaar begonnen met weidegang. “Dat is toch zonde van het geld?”, zei ze.
Het was geen rare gedachte. Het paste alleen niet bij hoe wij hier werken.
Wij wachten bijvoorbeeld tot het gras goed doorgegroeid is – liefst kniehoog. De tracks gaan eerder open, maar het echte grasland pas later. Niet omdat we bang zijn, maar omdat onze doelgroep daar beter bij vaart. Koude nachten brengen risico’s, van gaskoliek tot hoefbevangenheid. Better safe than sorry.
Onlangs las ik ergens dat paddock-tracks onzin zouden zijn.
Voor ons is het juist een eenvoudig en doeltreffend systeem. De paarden bewegen meer, benutten het terrein beter en we kunnen weidegang vakgewijs opbouwen. Een mooi compromis tussen beweging en gecontroleerde voeding.
Jaren geleden, toen ik nog pensionklant was, heb ik strak weidebeheer met kleine kampjes. Op papier zag het er keurig uit. In de praktijk veranderden sommige paarden in wandelende springveren – zoveel opgekropte energie, zo weinig ruimte om het kwijt te kunnen. Terwijl dit systeem voor andere paarden misschien super goed zou werken.
Nu duiken ze meestal kalm het gras in als we opengaan. Je zult bij ons dus zelden filmpjes zien van uitzinnige paarden die door de wei galopperen – ze bewegen al dagelijks volop.
Wat ik in deze blog naar voren wil halen is dat het weidemanagemant mag verschillen van elkaar. Het is geen goed of fout, maar wat past bij de behoeften die je hebt voor je zelf en je paard. Uitersten hou je ook. Maar binnen dat, kies wat bij jou past. Zowel als je stalhouder bent of pensionklant.
Voor jou als klant:
Elke stalhouder maakt keuzes die passen bij zijn of haar bedrijf. Die keuzes zijn afhankelijk van tijd, kosten, werklast, doelgroep en ervaring.
Je zult zelden een stal vinden die 100% aansluit bij jouw wensen. Reken op zo’n 80%. De rest vraagt acceptatie of compromis.
Denk goed na over de dingen die je minder prettig vindt. Kun je daar langdurig mee leven? Of ga je je daaraan irriteren, waardoor het uiteindelijk zwaarder gaat wegen?
Veel mensen blijven zoeken naar het perfecte plaatje – en komen van een koude kermis thuis. Elke stal heeft sterke én minder sterke punten. Te vaak verhuizen zorgt voor onrust, voor jou, je paard, de groep waarin je paard staat én de stalhouder.
Focus op wat goed gaat. Wat je aandacht geeft, groeit.
Vraag nieuwsgierig '' wat maakt dat'' bepaalde keuzes worden gemaakt.
Voor collega-stalhouders:
Wees eerlijk in het voorgesprek. Bespreek niet alleen de pluspunten van je stal, maar ook de minder handige kanten. Laat klanten vooraf goed voelen of jouw manier van werken bij hen past.
Maak het niet mooier dan het is.
Wij zitten bijvoorbeeld aan een drukke weg – dat benoem ik altijd duidelijk. Dat voorkomt verkeerde verwachtingen en schept ruimte voor oprechte keuzes.
Een heldere uitleg over je weidebeleid kan ook veel ruis voorkomen. Geef aan waarom je bepaalde stappen zet, en waar ruimte ligt voor overleg of betrokkenheid van klanten.
We hoeven het niet allemaal op dezelfde manier te doen. Maar als we eerlijk zijn over de keuzes die we maken, ontstaat er meer begrip – en dat is misschien wel het belangrijkste fundament voor een gezonde stal.
Binnenkort: eerlijke vergelijking van staltypes
Als vervolg op het onderzoek naar de stallenstop en onze zoektocht naar duurzaam en anders ondernemen, werk ik aan een visuele plaat die verschillende pensionstallingssystemen naast elkaar zet. Denk aan half- en volpension, aan huis houden, groepshuisvesting en meer.
Geen geromantiseerde marketing, maar een ruwe, eerlijke schets:
💰 Wat kost het echt?
🕒 Hoeveel tijd kost het je?
💡 Welke inzichten en valkuilen horen bij elk systeem?
Een plaat die je als klant helpt om bewuster te kiezen, en als stalhouder om transparanter te communiceren. Want alleen met openheid over verwachtingen, kosten en werkdruk, kunnen we bouwen aan een toekomstbestendige paardenwereld.
Reactie plaatsen
Reacties