Waarom wij dit verhaal delen
Vandaag is Omrop Fryslân bij ons op bezoek geweest.
Toen men een aantal weken geleden opving dat er een verandering voor ons bedrijf en onze opvang aan zat te komen, kreeg ik een telefoontje van een journalist. Of wij ons verhaal via de media wilden vertellen. Omrop Fryslan is voor ons gevoel altijd nauw betrokken bij ons verhaal geweest, maar omdat in de eerste instantie ons situatie ons privé trof even gewacht tot vandaag.
Het oorspronkelijke plan liep zoals we dat eerder hebben uitgelegd in de Q&A op onze website. Maar omdat het voor onze kopers toch complexer bleek dan gehoopt, hebben we samen een mooie mix gemaakt van beide plannen. Zo blijven zowel de paarden als deze unieke plek behouden — al betekent het wel dat wij op een andere manier verder moeten.
We besloten daarom graag de hulp van Omrop Fryslân aan te nemen om ons verhaal te delen. Omdat dit niet alleen óns verhaal is, maar ook dat van vele kleine ondernemers, paardenhouders en zorgplekken die vastlopen in regels, vergunningen en angstpolitiek.
We delen dit omdat we geloven in deze plek en wat die betekent voor zoveel mensen en dieren. En omdat we nu dringend hulp nodig hebben. Samen met twee prachtige dorpsgenoten, die net zo van deze plek houden als wij, willen we een toekomst mogelijk maken waarin mens, paard en natuur samen blijven.
Daarom zetten we onze funding via Crowd about now opnieuw open.
We vragen om steun: op welke manier dan ook past bij jou.
Wij nemen je mee in de geschiedenis, en vragen dus een klein beetje tijd van je om dit te lezen. Ken je ons verhaal. Dan kan je makkelijk een aantal hoofdstukken overslaan omdat het stuk per kopje is uitgeschreven.
In het blokje 14 vind je hoe wij de laatste stap gaan zetten en wat je kan betekenen.
Hoe regels een plek van rust en herstel verwoesten
Een persoonlijk verhaal over drie jaar strijd, angstpolitiek en het failliet van wet- en regelgeving
1. Het begon met een denkfout die velen maken
Ruim zes jaar geleden maakten wij — samen met alle partijen die toen betrokken waren — dezelfde denkfout als naar schatting 80% van de paardenhouders in Nederland. We dachten dat we het goed geregeld hadden. Dat we, met goede intenties en in overleg met instanties, aan alle regels voldeden.
Maar waar anderen onopgemerkt bleven, stonden wij twee jaar geleden plotseling ongenuanceerd en pijnlijk in de krant.
Met halve waarheden die me tot op de dag van vandaag achtervolgen.
Er zijn uitspraken gedaan en teksten geschreven die nooit zo op papier hadden mogen komen, maar ze stonden er wel.
“Uitspraken die overdreven en onwaar waren, alleen om te kunnen winnen.”
Gelukkig koos het publiek destijds massaal voor de waarheid.
Ik had alle reden om uit boosheid terug te slaan. Van binnen ging ik kapot, maar ik koos ervoor uit te spreken dat ik de dialoog juist wilde herstellen.
Het bleek het begin van een jarenlange strijd.
2. Een stille sluipmoordenaar: drie jaar stilstand
Onze idealistische droom was een sociale onderneming bouwen.
Een plek waar paarden, mensen en natuur samenkomen.
Waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt konden groeien via werkervaring en zorg, waar werk werd opgebouwd na burn-outs, waar mensen konden herstellen van trauma’s.
Waar reclassanten op zaterdagen prachtige projecten deden voor de stichting en de stal. Waar klanten, vrijwilligers en buurtgenoten samenkwamen.
Maar de wet- en regelgeving, ooit bedoeld om een kleine groep kwaadwillenden te weren, keerde zich tegen ons.
Keer op keer.
Drie jaar lang stond alles stil. We konden niet ontwikkelen, niet investeren, geen stappen vooruit zetten.
Onze cijfers bevroren, maar niet op een gezonde manier.
Het was een stille sluipmoordenaar voor het bedrijf.
Wat wist de gemeente ondertussen?
Dat als doorgroei en ontwikkelingsmogelijkheden werden geblokkeerd en de vergunning bleef liggen, de kans op een toekomstbestendige aankoop zou verdampen.
Want het duurde… en duurde… en duurde.
3. Een beleid dat op papier anders klinkt
Dit is niet alleen ons verhaal.
Het MKB Nederland en NOV hebben al meerdere brandbrieven gestuurd over hoe wet- en regelgeving ondernemers verstikt.
[bron-link naar MKB brandbrief]
Na onderzoek door o.a. NOV (Nederlandse Organisaties Vrijwilligerswerk), de VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten) en adviesraden zoals de Raad voor het Openbaar Bestuur, zijn er beleidsstukken geschreven waarin duidelijk staat dat regels eenvoudiger en uitvoerbaarder moeten.
Zie bijvoorbeeld het rapport:
“Stop regeldruk voor vrijwilligersorganisaties” – NOV – Platform Vrijwillige Inzet
en “Kiezen voor houdbare wet- en regelgeving” (link naar VNG of ROB).
Zelf sprak ik hierover nog met onze eigen wethouder. Ik stelde vragen hoe we regels werkbaar konden krijgen.
Maar uiteindelijk gebeurde er weinig tot niets.
4. Toen de controles kwamen
Drie jaar geleden waren er in onze regio controles bij veel paardenhouders.
We kregen overal hetzelfde te horen: “Je kunt het niet meer goed zetten. Er zitten te veel haken en ogen aan.”
Ondertussen zette de gemeente in op het omzetten van boerderijen naar woonbestemming.
Omdat we allemaal midden in het proces zaten en er regelmatig uitspraken werden gedaan die duidelijk bedoeld waren om te ontmoedigen, had niemand gedacht dat wij als enigen zo hard aangepakt zouden worden.
Twee jaar geleden stonden wij als enige in de krant, maar ik wist toen al dat zo’n 80% in deze regio niet op orde stond.
Een fijne collega stapte op mij af en zei:
“Ik sta achter jullie. Waarom worden wij gedoogd en jullie niet?”
Veel anderen waren druk bezig met hun vergunningstraject.
Om hen niet in problemen te brengen, zweeg ik.
Maar nu mag het uitgesproken worden.
5. Was ik het voorbeeld?
Was ik het voorbeeld?
Werd juist onze plek uitgekozen omdat wij — al jaren daarvoor — mensen een kans wilden geven op ons erf, mensen die het moeilijk vonden om met overheidsregels om te gaan?
Omdat we een sociale missie hadden?
Toen zei ik nog:
“Als straks ons idee over erfdelen maar niet ineens wél omarmd wordt.”
En ja hoor.
Terwijl wij onze strijd verloren, voelde ik het mes in mijn rug.
De krant schreef onlangs dat erfdelen vanwege de woningnood juist gestimuleerd werd, om zo dubbele bewoning op het platteland mogelijk te maken.
Word ik eerst tijdens onze vergunningstrijd weggezet met:
“Hoe kun je zoiets bedenken?”
En blijkt het vervolgens perfect te passen binnen nieuwe plannen van deze regio?
Had de gemeente niet zo zwaar geduwd op een woonbestemming voor onze boerderij, dan hadden we deze strijd misschien nooit hoeven voeren.
Toen een nieuwe collega aan dezelfde weg plannen indiende die ik absoluut niet mocht, dook ik zelf in de bestemmingsplannen.
Ik als leek, en ook anderen die meekeken, trokken dezelfde conclusie:
“Was die hele vergunningstrijd niet eens nodig geweest?”
(Omdat dit nog onderzocht wordt, kunnen we hier nog geen definitieve conclusie over plaatsen.)
6. Ondertussen dendert de angstpolitiek door
Kijk je naar het hele aanvraagproces, dan zie je hoe overtrokken het is.
Een simpel bewijs dat je ver genoeg van Natura 2000-gebieden zit, kan in één zin.
Maar het moest bij ons uitgewerkt worden in tientallen kantjes.
Doorgeslagen angstpolitiek.
Al jaren ligt in Den Haag het besef dat zulke regels funest zijn voor ondernemerschap.
Er wordt zelfs gezegd dat voor elke nieuwe regel er één oude moet verdwijnen.
Maar ondertussen dendert de angstpolitiek gewoon door en stapelen regels zich op.
Dat maakt het zo ingewikkeld en duur dat er een wildgroei aan expertisebureaus ontstaat.
Voor een leek is het vrijwel onmogelijk om te volgen of alles wel klopt.
En ook daar kan het fout gaan — zonder dat je het doorhebt.
7. Banken en de wurggreep van regels
Toen we besloten de boerderij te verkopen, liepen de kopers ook al snel vast.
Een bank die juist goed aansluit op paardenhouderijen, met een mooie combinatie van woon- en zakelijke rente, zei:
“Er mogen geen huurders inzitten. Want als de kopende partij straks niet meer kan betalen, kunnen we de huurder er niet uitzetten.”
Angstpolitiek.
Terwijl het juist prachtig is als er twee mensen met stabiel inkomen zijn én een huurder die al zes jaar een stabiel huurtraject laat zien. Dat zou zekerheid moeten bieden.
Een andere bank kon het wel, maar dan alleen volledig zakelijk — tegen hogere rente.
Tel daarbij op dat sinds 2021 de overdrachtsbelasting voor zakelijk vastgoed 10,4% is geworden (bedoeld om beleggers te weren), dan zie je dat ook serieuze ondernemers en kopers hierdoor onevenredig geraakt worden.
Ze worden net als wij richting investeerders geduwd, maar daar liepen wij al vast.
Via investeerders kan het wel, maar de trajecten duren te lang om op tijd nog rond te komen.
8. De stap accepteren, maar ook weer niet
Ik heb inmiddels kunnen accepteren dat het niet langer míjn boerderij wordt.
Dat mijn droom om het zelf duurzaam te renoveren vervliegt.
Maar hoe mooi is het dat we nu juist samen het erf willen splitsen, zodat de paarden hun veilige plek behouden en nieuwe mensen hun droom waar kunnen maken?
Twee dorpsgenoten met hetzelfde hart voor paarden, oude erven, natuur en oude boerderijen.
Die het prachtig vinden om dit erf te renoveren en een unieke plek voor mens en dier te behouden.
Mienskip, net als wij, in hun hart.
Maar opnieuw gooit wet- en regelgeving roet in het eten.
De rechten die ik als koper heb om de boerderij aan hen door te verkopen, moeten uitgebreid verdedigd worden.
De Wft (Wet financieel toezicht) hangt als een donkere wolk boven ons hoofd.
Dagen extra werk, na drie jaar uitputtingsslag.
De notaris moet talloze uren maken door de complexe regels.
“Je moet tegenwoordig eerst bewijzen dat je onschuldig bent, voordat je schuldig bent.”
En ondertussen tikt de rekening weer door.
9. En dan nog de ‘deskundigen’ die het mooi zouden regelen
Dit voorjaar vertrouwden we op een bureau dat ons zou helpen sociale investeerders te vinden.
In een wereld vol commerciële netwerken en pitch-evenementen leek dit hét antwoord.
Kansloos.
Hun zogenaamde expertise bleek vooral te bestaan uit het innen van een fee.
Geen rechtstreekse contacten, geen sociale rente.
Gewoon geld verdienen over de rug van mensen die eerlijk aangaven hulp nodig te hebben.
Een jurist inschakelen voor hun misleiding? Onbetaalbaar.
Dus weten zij dat je het maar moet slikken.
Weer tienduizend euro weg.
10. Een stille teller van verlies
Zo staan wij — én onze kopers — in een veel te lang, te zwaar en te kostbaar traject.
De teller? Inmiddels ruim €50.000 verlies in drie jaar tijd.
Zoveel plannen niet kunnen uitvoeren.
Zoveel dromen kapot.
11. Maar ook: wij staan nu samen
Het verschil met eerder?
We staan nu samen.
De kopers en wij willen precies hetzelfde: dat deze plek blijft zoals hij is.
Een plek waar paarden en mensen veilig zijn, kunnen groeien en herstellen.
Waar reclassanten meewerken aan projecten.
Waar klanten, vrijwilligers, dagbesteding en unieke groepsplannen samenkomen.
Een plek van rust.
Die nu dreigt te verdwijnen.
Door regels.
Door angst.
Door precies het tegenovergestelde van wat deze plek ooit bedoeld was.
12. En waarvoor? Angst
Vorige week liep ik door de stal en keek rond.
Het gaat hier maar om een stel prachtige paarden.
Dat is de essentie.
Niemand kwaad doend. Geen ondermijning.
Maar inmiddels wél een ondernemer die door een vertraagd proces te veel niet heeft kunnen realiseren.
Zoveel verloren.
Allemaal om een plek die gewoon mag zijn wie zij is.
13. Laat dit verhaal een stem zijn
Dit verhaal is groter dan wijzelf.
Het is de tendens van deze tijd die moet stoppen.
Dit is niet alleen ons verhaal, maar dat van vele ondernemers die vastlopen.
14. Onze openheid is ook een vraag om hulp
Zowel wij als de kopers vragen om jullie hulp.
We vragen ook de gemeente om begrip en medewerking.
Een kleine groep mensen wist het al: we waren gestart met een crowdfunding via een erkend platform om zo een lening via particulieren te realiseren (zie Q&A).
Alleen kostte het te veel tijd om een grote groep te bereiken. Daarom besloten we de boerderij aan dorpsgenoten te verkopen.
Nu zetten we ons fundingstraject weer open, om in elk geval de stallen en het land zelf te kunnen kopen.
Want we waren eigenlijk al best ver.
Ons doel is €110.000,-, maar via sociale leningen en donaties mag dit oplopen tot €300.000,-.
Uitleg
We hebben al €150.000 via investeerders en €12.000 is ingeschreven op CAN.
Dat betekent dat we nog €110.000 nodig hebben via CAN, ook donaties zijn welkom.
Twee jaar geleden haalden we in recordtempo 4.000 handtekeningen en duizenden hartverwarmende reacties op.
Door die massale steun — die we nu opnieuw hopen te vinden.
Veel mensen vroegen destijds of ze ook mochten doneren. Daarom zijn wij één van de weinige bedrijven op CAN met die optie.
Vanaf €100 kun je al investeren of doneren.
Omdat de eerste €150.000 relatief duur gefinancierd is en we al zoveel onnodige kosten hebben gemaakt, geven we donaties en sociale leningen nu nadrukkelijk voorrang. Vandaar dat ons doel op €300.000 is gesteld.
Een bijzonder verzoek aan de gemeente
Aan de wethouder en de gemeente doen we een uniek verzoek.
We weten dat in onze regio heel verschillend is omgegaan met paardenhouders: van volledig gedogen, tot soepel meewerken tegen lage kosten, tot zelfs niets hoeven indienen — juist omdat ons traject de weg voor anderen vrijmaakte.
Dat hebben we twee jaar stilgehouden om collega’s te beschermen.
Maar wel ten koste van onze plek.
We vragen of de gemeente wil meedenken over splitsing van het erf.
De nieuwe kopers zijn nauw betrokken bij de paardenhouderij.
Wij willen graag het stalgedeelte en de weilanden kopen, zodat zij de boerderij (kop-hals-romp), de tuin en hun eigen erfdeel kunnen kopen.
Met een goede verhouding qua rente en eigendom.
Mienskip ten top
Mienskip ten top.
Ook al verlies ik daarmee mijn huis en mijn thuis, mijn droom deel ik dan samen.
Hoe mooi is het om, na drie jaar strijd, juist te eindigen in verbinding?
Voor mensen, voor paarden, voor het platteland.
Voor dat eenvoudige, o zo waardevolle, waar het uiteindelijk allemaal om draait.
Crowd about now film:
Door mee te doen, word je écht onderdeel van Stal Dimarte en help je ons om een inspirerend voorbeeld te creëren van duurzaamheid, sociale impact en zorg voor mens en dier. Samen maken we het verschil.Hoe je kunt bijdragen: Als investeerder, donateur of vriend van het erf help je letterlijk mee aan de toekomst van deze plek. Steen voor steen, boom voor boom, plant voor plant.
Daarnaast waarderen we jouw betrokkenheid met leuke extra’s, afhankelijk van het bedrag dat je investeert. Denk aan exclusieve updates, uitnodigingen voor speciale evenementen op de boerderij, een rondleiding langs onze bijzondere stallen, of zelfs een persoonlijke workshop over paardenwelzijn en sociaal ondernemerschap.
Kijk voor meer info onder de button! :
15. Slot: een plek die zoveel meer is
Dit is een plek voor paarden.
Voor mensen.
Voor natuur.
Voor zorg.
Voor veiligheid.
Voor mensen die hier herstellen en weer durven werken.
Voor reclassanten die met hun handen bijdragen aan iets moois.
Voor alles wat ons ‘mienskip’ maakt.
Laat ons verhaal een stem zijn.
Voor iedereen die vastloopt in deze tijd van angst en regels.
Voor ondernemers met een groot hart die kapotgemaakt dreigen te worden door het systeem.
Hester Bouwman
Promotie-aanbieding
Grijp je kans om te besparen terwijl je geniet van de kwaliteit en service waar je van houdt. Houd deze pagina in de gaten voor de nieuwste updates en profiteer van deze geweldige aanbiedingen zolang de voorraad strekt!